ساک دستی چند بار مصرف، از راهکار های حفظ محیط زیست
امروزه به دلیل بالا رفتن مشغله، کار در بیرون منزل و دور بودن مراکز خرید بیشتر افراد ترجیح می دهند که تمام خرید خود را یک جا انجام دهند، شاید شما هم جزو این دسته از افراد باشید و تمام ملزومات خانه خود را یکباره خرید کنید. در این صورت حتماً بعد از اینکه با دستان پر وارد آشپزخانه شدید و شروع به جابهجا کردن مواد غذایی و وسایل خریداری شده در کابینتها کردید در آخر حجم بسیار بالایی نایلون روی دستتان می ماند که نمی دانید با آنها چه کار کنید.
شاید نایلونهای تمیز را جدا کنید تا بعد ها به جای کیسه زباله از آن استفاده کنید. شاید هم کیسههای نایلونی دیگر که به احتمال زیاد با خونابه گوشت ماهی آلوده شدهاند یا به دلیل باز شدن در یکی از شیشههای مربا یا پاکت شیر قابل استفاده نیستند را دور بیندازید.
اما آیا می دانید که بیشتر این نایلونها تجزیه ناپذیر هستند و هرگز به محیط زیست باز نمی گردند؟
البته طبق تحقیقات انجام شده برخی از این نوع کیسهها به وسیله باکتریها تجزیه می شوند اما شاید این عمل 200 تا 1000 سال به طول بینجامد.
به طور مثال، برای کاهش مصرف کیسه های پلاستیکی یک بار مصرف، می توان در هایپر مارکت ها، مراکز فروش میوه و تره بار، محصولات پروتئینی و موارد مشابه، ساک دستی های پارچهای زیبا و شکیلی را به صورت رایگان و یا با قیمت ارزان در اختیار مشتریان قرار داد.
در 24 ساعت شبانه روز، مردم دنیا 3/5 میلیون تن زباله تولید میكنند كه 40 هزار تن آن، سهم ایران است. این در حالی است كه آمارهای داخلی نشان میدهد در كشورمان 28 درصد پسماندهای شهری را پلاستیك تشكیل میدهد كه سهم تهرانیها از تولید نایلون و رهاسازی آن در طبیعت، 500 تن در روز است.
این در شرایطی است كه به گفته مسئولان شهرداری، اگر هر خانواده در پایتخت خود را موظف كند تا در طول هفته فقط یك كیسه نایلونی، كمتر استفاده كند، از مصرف 816 ملیون کیسه پلاستیکی در سال جلو گیری می شود.
مشکلات ایجاد شده از ضایعات پلاستیک
پلاستیكها با وجود ظاهر خوش آب و رنگشان به هیچوجه دوست انسان و طبیعت نیستند. این نایلونها وقتی بیمحابا دور انداخته میشوند، راه گوشهای از طبیعت را در پیش میگیرند، تا آرام و بیصدا حداقل برای 300 سال به حیاتشان ادامه دهند. این كیسهها البته همیشه یكجا نمیمانند چون همواره با باد همراه میشوند و دائم از نقطهای به نقطه دیگر كوچ میكنند.
برای همین ممكن است آنها وارد كانالهای آب شوند، به شاخ و برگ درختان گیر كنند، به ارتفاعات كوهستان بروند و در بستر رودخانهها آرام بگیرند. نایلونها اگر پایشان به آبراههها برسد مسیر آب را بند میآورند و به سادگی، آب را راكد میكنند كه خودش فضای خوبی برای زاد و ولد انواع حشرات میشود.
اما كیسههای نایلونی كه به حریم دریاها و اقیانوسها وارد میشوند، خیلی راحت به زنجیره غذایی موجودات دریایی میپیوندند، به طوری كه آمار سازمانهای جهانی نشان میدهد سالانه هزاران گونه از جانوران دریایی چون وال، دلفین، فك، لاكپشت، ماهیهای بزرگ و كوچك و نیز پرندگان دریایی به اشتباه این نایلونها را میبلعند و دچار خفگی میشوند.
همچنین بخوانید
اما این پایان ماجرا نیست، چون كیسههای بلعیده شده، حتی پس از مرگ این موجودات هم سالم میمانند و در نتیجه، بار دیگر در طبیعت پراكنده میشوند و در كمین موجوداتی دیگر مینشینند.
حالا اگر فرض كنیم، در كشوری این نایلونها هرگز به این صورت در محیط پراكنده نمیشوند و به جای آن در اعماق زمین دفن میشوند باز هم خسارات آنها برای طبیعت محفوظ است چون پلاستیكها به علت تجزیه آرامشان، موجب تشكیل شیرابههایی میشوند كه براحتی در آبهای زیرزمینی نفوذ میكنند؛ آن هم شیرابههایی كه حاوی فلزات سنگین و تركیبات خطرناك است و نوعی تهدید برای محیط زیست محسوب میشود.
پلاستیك و خطراتش برای انسان
پلاستیكها و نایلونها هم دشمن طبیعتاند و هم دشمن انسانها ولی ما این را نمیدانیم. مردم براحتی در طول روز از نایلونها استفاده میكنند در حالی كه خبر ندارند خطرناكترین عناصر را وارد زندگیشان میكنند.
متخصصان تغذیه به همین علت نسبت به نگهداری مواد غذایی در كیسههای نایلونی هشدار میدهند و همچنان به استفاده از ساکهای پارچهای اعتقاد دارند. آنها میگویند نگهداری مواد غذایی به ویژه نان در كیسههای نایلونی، سرطانزاست و درست مثل وقتی كه غذاهای گرم در ظروف یكبار مصرف پلاستیكی سرو میشود و خاصیت سرطانزایی پیدا میكند، كیسههای نایلونی نیز بر اثر حرارت با تغییر ph، مواد سرطانزا را به نان منتقل میكنند. به همین علت، متخصصان تغذیه تاكید دارند كه نگهداری نان در ظروف شیشهای، بیخطرترین و بهداشتیترین شیوه نگهداری است.
به طور کلی، ساک دستی های چند بار مصرف جایگزین مناسبی برای کیسه های پلاستیکی یک بار مصرف می باشند. این ساک دستی ها دوست دار محیط زیست هستند و پس از ماه ها استفاده هیچ تغییری در فرم آن ایجاد نمی شود.
امید است با فرهنگ سازی، برای حفظ محیط زیستمان بکوشیم